Մամլո չտեսությո՞ւն

Գուցե, քանի որ մեր հեռուստաէկրանն ու ռադիոեթերը ժամանակին եղել են Կենտրոնի, այսինքն` Մոսկվայի գավառական աջակիցները դեռ հեռու-մոտ խորհրդային տարիներին, այսօր էլ ավանդույթը չի մոռացվել, բոցկլտում է անմար կրակի պես։ Եվ վիրավորվում ես ակամա, երբ մոսկովյան «ռեյծինգային» որևէ հաղորդաշարի հայաստանյան պատճենն ուշանում է։ Տխրահռչակ այս երևույթի դեմ պայքարելն անիմաստ է, ժամանակն է սա հիմնավորել և մեր հեռուստառադիոբոսերի համառությունը։ Այստեղ էական մի հանգամանք չանտեսենք. Կենտրոնը յուր «ռեյծինգային» հաղորդաշարերի ճնշող մասը պատճենում է արևմտյանից, մենք էլ իրենցից։ Այսպիսով հաճախ պատճենում ենք պատճենված օրինակը։ Տխուր է և անհեռանկար։ Մի փոքր էլ` ամոթալի, զի շատ է հիշեցնում առակը գողը գողից գողանալու մասին։

***
Սակայն օրագրի այս էջում անդրադառնանք խնդրին հակառակ կողմից։ Ասացեք խնդրեմ, ինչու չենք ընդօրինակում այն առաջադեմն ու գեղեցիկը, որ ունի մոսկովյան հեռուստաէկրանը։ Խոսքը, անկասկած, նախ և առաջ ռուսական «Կուլտուրա» ալիքի մասին է։ Այս դեպքում մամլո անդրադարձերին` մշակութային ուղեգծով։ Մարդիկ պարբերաբար լուսաբանում են ռուսական մամուլում առկա մշակութային անդրադարձերը` սկսած օրաթերթերից և վերջացրած հաստափոր ամսագրերով։ Ասել, թե մեր մշակութային կյանքն ավելի ցածր նիշի վրա է, հավանաբար, սխալ կլինի։ Այլ բան է, որ ՌԴ-ում մշակույթն իսկապես պետական հովանու ներքո է (վերցնենք, թեկուզ, «Կուլտուրա» խիստ կուլտուրական հեռուստաալիքի և «Լիտերատուրնայա գազետա» կարմրաշեկ «գազեթի» գոյապահպան նշանակությունը` Կալինինգրադից մինչև Կամչատկայի Պետրոպավլովսկ), մեր իրականությունում համապետական ամպհովանու կենարար զովից քիչումիչ այն կողմ են մշակույթն ու նրա տառապյալները։ Ահավասիկ «Արարատ» մշակութային հեռուստաալիքի անժամանակ վախճանն ու «Գրական թերթի» գոյապայքարը։ Ասել է թե` «մենք փոքր ածու» ենք, բայց նույնպես մշակութային հիմնարար անդրադարձումներ ունենք արդի հայ մամուլում։ «Գրական թերթ», «Նարցիս», «Լիտերատուրնայա Արմենիա», «Գարուն», «Նորք» «Կերպարվեստ» հանդեսներ, «Իրատես de facto», «Ազգ» և «168 ժամ» թերթերը... ՈՒրեմն ինչու հեռուստաէկրանից չլուսաբանել հանդեսներում ու թերթում առկա գեղեցիկն ու ճաշակովը։ ՈՒ մի՞թե մահու չափ ձանձրալի չեն քաղաքական մեկնաբանություններն ու լուսաբանումները անվերջ-անսկիզբ, երբ հանրապետության քաղաքական կյանքը բյուրեղանալու փոխարեն ճահճանում է։

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Էլֆրիդա Մելիքյանի Էրգիրն ու Երկիրը
• Կենաց ծառի այգեպանը
• Ողբերգազավեշտ
• Ազգային կապիտալը պետականության անկյունաքար
• Հովվերգական դավադրություն (բացահայտված է ՔՊ-ի հինգերորդ շարասյունը)
• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն

Մեկնաբանություններ